یهعنوان یک مربی چابک ، چگونه عملکردمان را ارزیابی میکنیم؟ درحالیکه غالباً نتایج عملکرد یک مربی در میانمدت و یا بلندمدت قابلمشاهده است و اکثر مربیان حرفهای، علاقه چندانی به نتایج کوتاهمدت نشان نمیدهند!
شاید این دو نقلقول معروف به درک بیشتر موضوع کمک کند:
یک رهبر زمانی بهترین است که بهندرت حضورش را حس کنند! وقتی کارش انجام شد و به اهدافش رسید، خواهند گفت: خودمان [بهتنهایی] انجامش دادیم!
لائوتسه، استاد کهن و فیلسوف چینی، قرن پنجم ق.م
در مورد روش کارم یکچیزی هست که باید درکش کنی! وقتی به من نیاز داری، ولی من رو نمیخوای، خواهم موند! وقتی من رو میخوای، ولی دیگه بهم نیازی نداری، اونقته که میرم!
نَنی مَکفی (Nanny McPhee)، کاراکتر فیلمی به همین نام، ۲۰۰۵
نقلقولهای بالا و تجربیات مشابه، مؤید آنند که ارزشگذاری بر فعالیتهای یک رهبر و یا مربی، بهویژه در فضاهای پیچیدۀ انسانمحوری که هدفش رشد مهارتها و ارتقا مدلهای ذهنی و تغییر عادتهای افراد است، عملاً به روشهای معمول و از طریق بازخورد مستقیم ممکن نیست. این نکته برای مربیان جوانی که خود را با بازخوردهای روزانه محیطشان قضاوت میکنند و گاهی از بازخوردهای تند و غیرمنتظرهای که دریافت میکنند، غمگین و شکننده میشوند، حائز اهمیت و توجه است.
همانطور که آقای مایک کان در بخشی از یادداشتش اشارهکرده است:
درنهایت، خودمان بهترین قاضی برای ارزشهایی هستیم که افزودهایم! درحالیکه بد نیست یک چشمانداز مناسب بلندمدت داشته باشیم، ولی نیاز است همزمان نگاه انتقادی به عملکردمان را نیز حفظ کنیم. آیا توصیههایمان یاریرساناند؟ آیا افراد را به سمت رشد توانمندیهایشان هُل میدهیم؟ آیا بیشازحد نفاق برانگیز عمل کردیم؟ آیا به حد کافی نفاق برانگیز عمل کردهایم!؟ آیا مناسب شرایط عمل میکنیم؟
مایک کان، ارزش گذاری کارهایتان به عنوان مربی چابک
دلیل این پدیده روشن است. طبیعی است که هیچکس بهاندازه شما، به چشماندازی که در سر میپرورانید مسلط نیست. اساساً شما آمدهاید که فرای انتظارات عمل کنید و کمک کنید تا تغییری مفید ایجاد شود. در این مسیر ممکن است در نگاه اول برخی از کارهایتان باعقل جور درنیایند، افرادی را ناخواسته دلخور کنید، باعث برهم خوردن نظمی در گوشهای شوید، یکپارچگی یا برعکس افتراقی به نظر بیحاصل ایجاد کنید، و حتی کمی رادیکال به نظر برسید!
سخن پایانی
نکته بااهمیت این است که اگر به هدفی که نشانه رفتهایم ایمان کافی داریم، درحالیکه مدام بازاندیشی میکنیم و تواناییهای نرم خود را ارتقا میبخشیم، برای نیل به نتیجه مطلوب در مسیر خود ثابتقدم مانده و تمرکز بر دردسترسترین راهحلها که وضعیت را کمی بهتر میکنند را فراموش نکنیم.
«تمرکز راهحلها» یا آنچه من ترجیح میدهم آن را «متد دلتا» بنامم، درباره توجه به چیزهایی است که انجام میدهید تا یک «وضعیت» کمی بهتر شود!
آلیستر کابِرن، از پیشگامان حوزه چابک
دیدگاهتان را بنویسید